سراب صندوق رأی
به قلم : رضا رضائی
یکی از چالشی ترین و بنیادی ترین سوالات امروز جامعه ایران این است که چرا بعد از این همه انتخابات هنوز هم مردم سالاری و دموکراسی از صندوق رأی بیرون نیامده و حتی نشانه ای از آن وجود ندارد ؟
پاسخ به سوال فوق را به صورت مختصر و مفید در شش بند خدمت شما مخاطبان گرامی عرض میکنم.
اول : حکایت بعضی ها مثل حکایت کسانی است که سراب میبینند و می گویند: ان شاء الله که دریا است !
دوم : انتخابات یا همه پرسی فقط در یک شکل آن خوب است و آن هم زمانی است که هم فرهنگ مشارکت عمومی نهادینه شده باشد و هم ابزار و وسایل آن فراهم باشد و هم حکومت ها به برگزاری سالم آن تن داده باشند و هم مرد و مردانه نتیجه ی آن را بپذیرند و به انکار حقایق نپردازند . در غیر این صورت سراب است ، سراب است ، سراب !
سوم : وقتی افرادی در به وجود آمدن وضعیت موجود ( نابسامانی گسترده ، فساد سیستماتیک ، فقر کمر شکن ، از بین رفتن آزادی و خاموش شدن چراغ امید مردمان ) شریک جرم بوده و با فعل یا ترک فعل در آن نقش موثری و مستقیم داشته اند، موقع انتخابات نمیتوانند و حق ندارند ادعا کنند که برای ادای تکلیف ، نجات ایران ، پاسخ به دعوت مردم ، روزنه گشایی ، رساندن صدای مردم به حاکمیت ، اصلاحات و … به صحنه ی انتخابات پا گذاشته اند.
چهارم : چهل و پنج سال گذشته ( به جز دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی ) را که دوره کوتاهی هم نیست می توان به حاکمیت ، حامیان ، مبلغان و سینه چاکان آن لقب « سراب بان » داد چرا که حتی در کمترین و نازل ترین شکل دموکراسی ( سراب دموکراسی ) مردم نتوانستند حتی یک مسئول خطا کار یا ناکارآمد را عزل کنند یا به مطالبه ی خود برای اصلاح و بازنگری در قانون اساسی دست یابند.
پنجم : ( طی ۴۵ سال گذشته ، روزی نبوده که به زعم سیستم حکمرانی عاری از لحظات حساس نباشد ) پیوند زدن تمام انتخابات به حساس بودن وضعیت کشور یا اعتقادات دینی یا ارزش های فرهنگی، آن چنان در کشور رسوخ کرده که حتی نمیشود به سراب گفت سراب.
ششم : تنها درس و عبرت تاریخی از سراب شناسی آن بوده که تمام افرادی که در سراب شیرجه زده و حالا با پا و دست شکسته نظاره گر این انتخابات هستند به اکثریت هشتاد درصدی ها رسیده اند و تنها به دریای پیش رو، قابل‌لمس و تجربه شده که همانا تحریم است شیرجه می‌گزنند و به زودی شاهد اتحاد شناگران خواهیم بود.
به یاد داشته باشیم که مردم وقت خود را صرف اثبات یا نفی سراب نمیکنند و با گذر از کنار آن به اولویت های خود که عبور خشونت پرهیز و فراگیر از وضعیت اسفبار کنونی است میپردازند و باز هم آب پاکی بر دستان سراب بانان میریزند.
نویسنده : رضا رضایی
برگرفته از گروه تلگرامی شهرستان نهبندان
مجمع فرهیختگان و کنشگران اجتماعی نهبندان دانشگاه مجازی برای تبادل افکار ، اطلاعات ، اندیشه ها ، نقد و بررسی مشکلات پیرامون شهر و منطقه نهبندان است .
اینجا ماکت کوچکی از جامعه ماست . دور هم جمع شدیم تا با وجود همه اختلاف آرا و سلیقه ها در کنار هم تمرین دموکراسی کنیم .
لینک گروه تلگرامی نهبندان :
https://t.me/nehnama1
مقالات و مطالب تحلیلی و آموزشی بیشتری در این وبسایت مطالعه فرمایید :
تولید نمیتواند بهانه ای برای تخلف باشد
غریب ترین زیارتگاه ایرانیان/ امید قربانی
اف بر شما برای این همه تبعیض/ محمد طیبی
جاسوس انقلابی تر از انقلاب/ امید قربانی
نگاه امانت محورانه شینزو آبه به قدرت و حاکمانی كه در جمهوري اسلامي به قدرت چسبيدند / اكبر اعلمي / حضرت علی (ع) در نامه ای به اشعث بن قیس والی آذربایجان، قدرت و حکومت را امانتی در دست او معرفی و چنین نوشت:
“قدرتی که به تو سپرده اند طعمه ای نیست که به چنگ آورده باشی، بلکه امانتی است که به تو داده اند.”
شینزو آبه روز جمعه ۸ شهریور در سن ۶۶ سالگی (سپتامبر ۱۹۵۴) وقتی متوجه می شود که قادر به حفظ مطلوب امانت نخست وزیری ژاپن نیست، از این مقام استعفا می دهد. وی در توجیه این استعفایش اینگونه استدلال کرده است؛
“بیماری قدیمی ام از ماه گذشته عود کرده و بر وضعیت جسمانی ام اثر گذاشته است.
ضعف جسمانی ممکن است باعث اشتباه در قضاوت و تصمیم گیری سیاسی شود.
به همین دلیل از نخست وزیری کناره گیری میکنم. بابت کار هایی که نتوانستم به سرانجام برسانم عذر خواهی میکنم.”
اکنون شما نگاه امانت محورانه شینزو آبه به قدرت را مقایسه کنید با عملکرد حاکمان ناکارآمدی که ۴۰ سال در جمهوری اسلامی بصورت ناموفق در قدرت بوده اند و هریک ۳۰-۱۰ سال بیش از او سن دارند و بعضا هنوز دارای چندین مسئولیت مهم و خطیر هستند و به قدرت چسبیده اند و آن را رها نمی سازند.
پس از مقایسه عملکرد شینزو آبه در طول مدت نخست وزیر‌‌اش و نتایجی که برای مردم و کشورش به ارمغان آورده با عملکرد اشخاصی که ۴۰ سال در جمهوری اسلامی در قدرت بوده و هم خود فرسوده شده و هم مردم و کشور را دچار یک روند فرسایشی ساخته‌اند، قضاوت نمایید؛ بینی و بین الله رویکرد و عملکرد کدامیک از مسئولان دو کشور به توصیه و توصیف امام علی از قدرت و حکمرانی نزدیکتر بوده و کدامیک مسلمان ترند؟
رمز موفقیت ژاپن را در وجود همین عناصر فرهنگی و تلقی آنان از امانت بودن قدرت باید جستجو کرد.
ای کاش تا دیر نشده مسئولان کشور ما هم به این حقیقت پی ببرند که رد نکردن به موقعِ امانت به صاحبش، مصداق بارز خیانت در امانت و تصرف عدوانی است و یدِ امانی را به یدِ ضمانی تبدیل می‌کند.