اعتراض با شلوار پاره

اعتراض با شلوار پاره

فریاد بی صدای جوانان ما به نابسامانی ها

به قلم : حسین اقبال

پس از پایان جنگ جهانی دوم که طی آن شهر های زیادی ویران ، افراد بسیاری کشته ، زنان بیشماری بیوه و کودکان فراوانی یتیم گشتند ، یک حرکت اجتماعی و اعتراضی در بین جوانان آمریکایی با نام بیتل ها یا هیپی ها شکل گرفت .

افراد این گروه و پیروانشان در سراسر جهان و از جمله ایران دارای چند شاخصه ظاهری بودند :

داشتن گیسو و ریش بلند 

شلوارهایی با پاچه های گشاد 

پوشیدن تی شرت های جلف 

کفش های کتانی

رایج نمودن موسیقی پاپ در ستیز و مقابله با موسیقی کلاسیک

شستن بر روی زمین در کوچه و خیابان و ترجیح آن بر استفاده از میز و صندلی 

نواختن گیتار و خواندن آواز در معابر عمومی

استفاده از موتور های بزرگ به جای خودرو 

البته در پشت تمامی این گونه اقدامات و رفتار ها ، فلسفه ای نهفته بود و آن مخالفت با سیاستمردان ، نظامیان ، ثروتمندان و مافیای تجارت سلاح و مواد مخدر بود .

 یعنی در واقع نوعی اعتراض به تمام گروه هایی که سبب ساز این همه جنگ ، خونریزی ، کشتار ، آوارگی ، قحطی و نابسامانی در جهان شده بودند .

چرا که آنان با ظاهری آراسته کت ، شلوار ، پیراهن سپید ، کروات ، کفش های واکس زده ، ادکلن و ساعت های گران قیمت عامل این همه بدبختی برای مردمان جهان بوده و هستند .

لذا اینان میخواستند با اینگونه آراستن ظاهر خود و متفاوت بودن از آنان بیزاری و تبری جویند .

اعتراض با شلوار پاره : حال شاید در دوران کنونی جوانان ما نیز که این گونه گرایش به پوشیدن شلوار های پاره دارند ، میخواهند به نوعی اعتراض خود را با زبان بی زبانی فریاد بزنند .

آنهم به افرادی که با پوشیدن کت و شلوار های گرانقیمت ، پیراهن های سفید که دگمه های آن تا آخر بسته شده ، پیشانیهای پینه بسته و کفش های چرم مارک دار اقدام به همه گونه کار خلاف از جمله اختلاس ، دزدی ، خیانت ، جاسوسی ، گرانفروشی ، احتکار ، ناکارآمدی ، رانت خواری ، ویژه خواری و تک خوری مینمایند .

و هنگامی که این افراد را در صفوف اوّل نماز های جمعه و جماعت میبینند به یکباره آتش گرفته و دین گریز میشوند .

و جوانان به زعم خود تنها کاری که از دستشان بر می‌آید را به انجام میرسانند و آن تغییر ظاهر خود با عُرف جامعه و آن افراد است .

افراد یقه سفیدی که چنان مسکن را گران نمودن که هیچ کس نتواند حتی اجاره یک اتاق را تامین کند تا سنت حسنه ازدواج را بجا آورد و آغازگر یک زندگی آنهم از نوع شرعی ، عرفی ، قانونی و عقلی باشد .

خریدن خانه که پیشکش و یا حتی خریدن ارزانترین خودرو که لااقل بتواند با آن مسافر کشی نموده و دستش در جیب خودش باشد و نه ارتزاق از جیب پدر و مادر و نداشتن یک شغل ، در شان ، قد و قواره یک ایرانی با یک حقوق مکفی .

بله پوشیدن شلوار پاره میتواند نماد اعتراض به نهادهای فرهنگی سر کاری باشد که تمامی مسابقات و جوایز شان مختص دوستان و آشنایان خودشان است .

شلوار پاره ی جوانان ما میتواند اعتراض به مشاغلی باشد که فقط به یک عده مشنگ و عقب افتاده ی گاگول که داماد و یا از اقوام‌ و آشنایان یکی از مقامات زبردستان میباشد تعلق میگرد .

آنان نیز با نگاه های یول شکل شان دیگران را به چشم زیردستان نگاه میکنند .

و یا آن عقب افتاده هایی که با مدارک جعلی به بالاترین مشاغل این کشور دست یافته و با دریافت حقوقی نجومی شعله های دوزخ را شعله ور تر مینمایند .

اعتراض به کسانی ست که هنگامیکه مردم ساعتها در مقابل میادین تره و بار در صف مرغ یا گوشت برزیلی که هیچ خورشتی را نمیتوان با آن پخت شاهد تقدیم بهترین گوشت ها در درب منزلشان میباشند .

اعتراض با شلوار پاره در واقع اعتراض به کسانی است که وقتی یک جوان نمیتواند حتی ده هزار تومان وام بگیرد ، با یک تلفن هزاران میلیارد وام میگرند آنهم وامی که قصدی برای باز پرداختش ندارند .

 جوانان ما شلوار پاره میپوشند چون مسئولین شلوار پاره نمیپوشند .

نویسنده : حسین اقبال

حسین اقبال ، نویسنده و پژوهشگر اجتماعی

مقالات و نوشته های دیگری از حسین اقبال بخوانید: فرزند آوری بانکی