عیدی مسافران به شرکت های اتوبوسرانی
عبدالرضا اعتمادیان
به شتر گفتن چرا پشتت کجه ؟ گفتکجام راسته که پشتم کج نباشه ! و این ضرب المثل حکایت این روزهای ما ایرانیان هست که انگار در کج ترین گذرگاه تاریخ داریم زندگی میکنیم!
در تاریخ 1402/12/17 از شهرستان زنجان ، مسافر شهر تهران بودم که با پدیده شومِ تورم سیستماتیک پیشتاز مواجه شدم . یعنی تورمی که قرار بود سال بعد گریبان ما مسافران را بگیرد ، به پیشواز ما آمد . شوک حاصل از آن ، کمی با تکدر خاطر و اعتراض بنده روبرو گشت که خب متقابلاً با نکوهش غیر مؤدبانه مدیر فروش تعاونی شماره ۸ مواجه شدم و تلخ تر ار همیشه به مسافرت خودم ادامه دادم !
به هر حال بر اساس مصوبه و بخشنامه های مربوطه ، اتحادیه اتوبوسرانی طبق معمول هر ساله تحت عنوان عیدانه ، ۲۵ درصد کرایه اتوبوس ها را گران کرده است . درصورتی که افزایش حقوق کارمند و بازنشستگان و کارگران برای سال بعد ۲۰ درصد است .
اما آقای عامری مدیر عامل اتحادیه اتوبوسرانی نگفتند اساس و مبنای این افزایش ۲۵ درصدی کرایه های اتوبوس آنهم دو سه هفته مانده تا ایام نوروز ، چیست ؟ هر چند نرخ تورم بالاتر است و تورم دستوری با تورم واقعی همخوانی ندارد . وای بحال حقوق بگیران ثابت دستوری ؟
بگذریم ، این تصمیم در زمانی که کشور از جنگ تحمیلی تازه رها شده بود و امید به زندگی داشت بالا می رفت ، بخاطر جنگ ۸ ساله خدمات شهری و بین شهری از عقب ماندگی بزرگی رنج میبرد . مثل امروز نبود که وسایل نقلیه شخصی در هر خانوار بیشتر از یک دستگاه باشد.
بیشتر مسافرت های مانند عید نوروز وابسته به وسایل نقلیه عمومی بود . مردم در رنج ناگوار زیست میکردند . تصمیم افزایش نرخ کرایه های مسافرتی شرایط زمانی خود را می طلبد . بخاطر جلوگیری از ناهنجاری های داخل اتوبوس رانی ، چنین تصمیم هایی گرفته میشد.
اما اکنون در طول سال ، اکثر اتوبوس رانی ها با کمبود مسافر مواجه هستند و شاید ده ماه از سال را هر دستگاه اتوبوس با ظرفیت کمتر از ۶۰ درصدی ، عمر خود را میگذارانند در صورتیکه امروزه استفاده کننده عمده وسایل نقلیه عمومی ، طبقه فقیر و کمر شکسته از تورم سیستماتیک حاصل از چنین تصمیمات غیر کارشناسی ست که حتی توان خرید پراید قاتل را ندارند!
سئوال و چالش اینجاست که:
آیا افزایش مسافران شرکت های اتوبوس رانی در اواخر اسفند ماه و اوایل فروردین یک نوع عیدی به اتوبوس داران و تعاونی های مسافر بری بین شهری نیست که شرکت تعاونی اتوبوسرانی آن را نمیبیند و از آن بهره نمی برند ؟
و نه تنها این عیدانه ی پر سود و درآمد را نمیبیند بلکه دچار چنین تصمیمات ناپخته ای نیز میشوند . بجای ایجاد ثبات و تشویق جهت استفاده از وسایل نقلیه عمومی از سیاست چماق استفاده می کند . تصمیمات این چنینی فقط به کام ثروتمندان و سوداگران لوازم یدکی و لاستیک شیرین خواهد نشست !
آیا وزارت کشور و اطلاعات به مقتضیات زمان و امکاناتی که در طول سالها گذشته با رنج فراوان فراهم شده و به خدمات عمومی افزوده شده است ، به فرمول عرضه و تقاضا هم توجه دارند و یا اینکه اصلا از درک معنی و مفهوم آن عاجزند ؟ آیا نمیتوانند در مقابل چنین تصمیمات ناپخته ای پایداری کنند تا نگذارند زخم بدخیم کشور هر روز چند برابر نگردد ؟
عامل اصلی پدیده تورم ایران امروز , تحریم نیست بلکه سیستم رانت آفرین داخل اطاق های اصناف و اتحادیه های خدماتی ست از عطسه سیاستمداران لرزه بر اندام جامعه و نظام جمهوری اسلامی می اندازند ، آنهم فقط و فقط از طریق بازی با دلار و سکه و زمین و ملزومات ضروری جامعه !
اینان مرگ تدریجی جامعه را بر حاکمیت دیکته می کنند . همچنین در مقابل تمام الیگارشی های کوتله کاسبان تحریم میخ خود را بر تن بیمار کشور چنان میکوبند که هنر سخن گفتن بر کسی نماند .
مرگ های خیابانی چند سال اخیر حاصل شکاف اجتماعی و نابرابری ضریب جینی ناشی از تصمیمات غیر کارشناسی شبانه است که نمیگذارد آرامش نیم بند نسبی به جامعه تزریق شود . بدین جهت اینها پدیده سهل و آسانی نیست که از کنار آن بتوان بدون هیچ عوارض جانبی گذر کرد .
راهکار آن دارا بودن یک دولت خردمند است که بتواند با جذب نخبگان دلسوز در مقابل سوداگران و بی وجدان ها ، خردمندانه تدبیر کند و تصمیم بگیرد .
چه خوش گفت حضرت مولانا علیه الرحمه:
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او
آن نور روی موسیِ عمرانم آرزوست
نویسنده : عبد الرضا اعتمادیان
جاسوس انقلابی تر از انقلاب / دشمنی مدرن با ریش ، ریشه را میزند
