سیب زمینی نباشیم آدمهای خلاق و مستعد اطرافمون رو نکُشیم

سیب زمینی نباشیم

آدمهای خلاق و مستعد اطرافمون رو نکُشیم!

به قلم: امید قربانی 

پیدا کردن آدمای مستعد و خلاق سخته اما سخت تر از اون برنامه سازی و هدف دادن به این تیپ از آدمها و استعداد هاست!

در مقابل کُشتنِ مستعد ها و هرز کردنِ پتانسیلِ آدما بسیار راحت و آسونه. کافیه استعدادنشناس باشیم یا نشانه های آدم خلاق و مستعد رو ندونیم. 

یا کافیه تا نسبت به آدمای خوش ذوق و باهوش بیتفاوت باشیم. همین مقدار به تنهایی کافیه تا پتانسیل و استعداد های اطرافمون رو مستقیما به نابودی بکشونیم. سوگمندانه بیشتر ما ایرانیان چنینیم. استعداد کُش هستیم!

آدمای باهوش و مستعد نمیتونن بیکار بمونن. تولیدِ انرژی شون بالاست پس طبیعتا اکتیویتهٔ بالاتری هم دارن. حرفای زیادی برای گفتن دارن. آروم و قرار ندارن . به هرکی میرسن دوست دارن از کار و هنرشون تعریف کنن. فازِشون یه چیز دیگه ست. به قولی سوهان اعصاب آدمای معمولی میشن!

دقیقا در همین نقطه ست که خیلیامون منفعل میشیم. بی رغبت میشیم . به هر نحوی شده سعی میکنیم یه جوری اون آدم رو از سَرِ خودمون وا کنیم. چون فازِمون با فازِشون همخوانی نداره. به عبارتی خیلیامون دقیقا در مواجهه با آدمای باهوش و مستعد تبدیل به سیب زمینی میشیم!

اگه به این سیب زمینی، تمسخر و استهزا و ارسالِ سیگنال های ناساز ( نویز ) ها رو هم اضافه کنیم دیگه واقعا قوزِ بالای قوز خواهیم شد. کُشتنی بدون رجعت.

استعداد یعنی چند پِلّه بالاتر از مردمِ عامی و عادی بودن. چند صد کیلومتر جلوتر رو دیدن. و بقیه مردم چون این چیزا رو نمیبینن و درک نمیکنن، قصه ی آدمای باهوش براشون خسته کننده و ملال آور میشه.

صد البته قرار نبوده و نیست که استعدادها فقط توی دانشگاه رویت و کشف بشه یا با مارکِ دکتر فلان و مهندس بیسار عرضه بشه. استعداد ها یه وقتایی یه جاهایی هستن که اصلا فکرش رو هم نمیتونیم بکنیم. فقط کافیه تا به علائم و نشانه ها دقتِ بیشتری کنیم. درست مثلِ دفینه ها و گنج های باستانی که شاید صدها بار از بغلشون رد شده باشیم بدون اینکه بدونیم زیر پامون چه گنجی نهفته باشه . اما یه گنجیاب و باستان شناس با یه نگاه حتی حجمدفینه رو میفهمه!

اطرافمون و بینِ همین آدمای معمولی پُر از استعداد و خلاقیت با درجاتِ مختلف هست. آدمای باهوش و با استعداد همیشه جاری هستن درست مثلِ چشمه سارِ کوه ها و رودخونه ها که اگه کانالِ مناسبی تعبیه بشه براشون برای، مفید و موثر واقع میشن اما اگه رها بشن یا هرز میرن و یا به سیلاب تبدیل میشن. 

به آمار اعتیاد در ایران دقت کنیم. درصد بالایی از این عزیزان افرادِ باهوش و خوش استعدادی بودن که راهی برای بروز و ظهورِ خلاقیت و تواناییشون نداشتن لاجرم در دشتِ افیون جاری و ساری شدن.

سیب زمینی نباشیم. بیرگ و بی تفاوت نباشیم در مقابل افراد خلاق و مستعد. فرد فردِ ما آدم معمولیا موظفیم ذره ای کوتاهی نکنیم که اگر اندکی کوتاهی کنیم شریکِ جُرمِ نابخشودنیِ این کُشته ها هستیم!

نویسنده: امید قربانی

جامعه شناسی سیاسی 

۱۳۹۸/۰۵/۳۱